CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

Saturday, 14 February 2009

Kisah sebuah basikal tua~

BismiLLahirrahmanirrahim~

Pada tika ini, air mata dah pun mongering di kelopak mata. Meskipun kesan bengkak dek menangis pagi td masih ada, digagahkan juga utk menaip entry ini bagi mengabadikan kisah tragis pada hari ini.

Bangun seawal pagi dan bersiap2 (ini bukan lah perkara normal. Hehe~), tepat jam 1030 pagi, sy bertolak ke UCD utk menjaga ‘booth’ kaligrafi bersempena IAW 2009. Perasaan sepanjang perjalanan agak aneh, namun sy tepis segala perasaan tidak enak itu (aih, pelik je ayat ni. Huahua~).

Tepat jam 1250 tengah hari, setelah hampir 10 kali sy mundar mandir di tempat ‘parking’ basikal, kepala ini terasa kebingungan yang teramat.


“Kalu x silap, aku ‘park’ kt sini td, tp kenapa basikal lain pulak yg ada’ (bercakap sorang2)

Hampir putus asa, sy membuat kesimpulan, basikal tersebut telah tiada dan hakikat yang harus sy telan meskipun pahit, ‘BASIKAL SY DICURI PADA HARI INI’

Tanpa ditahan2, air mata turun mencurah2 mengenangkan basikal yang bakal dijual kpd seorang junior pd bulan depan bukan lagi milik sy. Teringat kata2 salah seorang ahli keluarga sy suatu ketika dulu.

“Kalu kte dah kata nk jual sesuatu (ie kereta), jangan bertangguh2. Nanti dia merajuk, macam2 benda bole jd. Bnda2 mcm ni pn ada perasaan jugak.”

Tp xperlu lah kte terlalu taksub dengan kepercayaan mcm tu, dibimbangi bole terusik akidah. Apa2 yang berlaku telah ditakdirkan dan merupakan qada’ dan qadar dr Allah.

Justeru, meskipun hati ini masih sedih yang teramat memandangkan selepas ini sy perlu berjalan kaki shj ke kelas, sy redha andai ujian ini lebih mendekatkan sy padaNya. Tuhan sedang berbicara dengan sy erti sabar dan redha.

Disebabkan ini adalah entry khas utk basikal sy (poyo nya. Haha~), sy sertakan kenangan2 kami sejak dr 1st yr sehinggalah hari terakhir kami sewaktu musim salji baru2 ini. Di kesempatan ini juga, terima kasih diucapkan kpd shbt2 yg mengambil berat ttg berita kehilangan basikal sy. Sy amat terharu dengan perhatian dr kalian semua. Jazakumullah khairan~






Hari terawal menggunakan basikal utk ke Clonskeagh Mosque bg membeli ayam~ (1st year)







Selepas pulang dr open house (1st year)







Selepas pulang dr rumah senior (1st yr juga)







Gambar yang diambil pada thn lepas (2nd / 3rd yr)







Gambar terakhir bersama basikal tersayang. I miss u already! (xslh yer berjiwang ngan basikal..Hoho~)



P/s: Sekiranya org yg ‘terambil’ basikal sy membaca entry ini, tlg la pulangkan ‘basikal tua’ sy sebelum sy pulang ke Malaysia bulan Mac nnti. Huhu~

6 comments:

misz_duranis said...

slm cik
huhu sabaq naa
beskal tu xsanggup nak wish gudbye kt cik kot.sbb tu dia pi snyap2 huhu

b eppy dun worry u hv me =p haha comment poyo utk entry yg cik katekn poyo..huhu x poyo pnnn ;)

Ct AdAh said...

w'slm cik!

hoho..alhmdulillah, mmpu utk bersabar dgn ujian seberat ni (jujur ni, x diklasifikasikan sbg poyo..hihi~)..wah, menarik la analogi cik, dia pi senyap2 sbb xsnggup nk ckp gudbye..huahua~ it sounds so scary..=P (intan kim slm sbb cik kuarkan ayat scary cam gitu..hihi~)

yer2, i still have u..so, x risau pn..(yg ni poyo..huahua~)..kesimpulannya, poyo hanya wujud utk menghilangkan resah di hati dan jiwa yg kacau..=P

Fez said...

ni ke bnda yang menyedihkan tu.. i'm sorry dear. Insyallah akan ada gantian yang lebih baik. seperti mendapat Myvi atau sebagainya? heh.

Ct AdAh said...

haha..bukan2, ni perkara sedih kedua yg menyusul lps yg pertama..huhu~ nnti kte story morey k..cnfirm dh bukan myvi kot fez..xpe2, time bljr ni pkai kete kecik2 je dulu..dh keje nnti, bru plan nk pkai keta best2 kot..hehe~

Ai-Gie said...

sabar2... setiap kehilangan mengajar kita menghargai sesuatu...

Ct AdAh said...

yup, btul2..alhmdulillah, ujian kehilangan basikal ni menguji kesabaran diri dan bljr utk redha dgn ketentuanNya..btw, thanks 4 dropping by~