Ya muqollibal qulub...

BismiLLahirrahmirrahim…

Salah satu cabaran yg sy sedar apabila semakin meningkat dewasa ni adalah keperluan menjaga perasaan org di sekeliling kte.

Walaupun cuma terserempak di kaki lima hospital sewaktu sedang berlari2 anak akibat terlewat beberapa minit utk ‘bedside teaching’, sy berusaha sebaik mungkin utk memaniskan muka dengan siapa shj.

Bak kata org putih, ‘Wut you give is wut you get’. Jd, jika sy tidak mahu melihat org bermasam muka dengan sy, sy juga tidak boleh berbuat begitu. Walaupun, hakikatnya mungkin itu adalah kali pertama dan terakhir sy terserempak dengan ‘dia’. Worst comes to worst, kewujudan sy tidak disedari sma sekali.

Berbalik soal menjaga perasaan, sy sedar ia terlalu berkait rapat dengan soal hati. Di mana semua rasa masam, manis, pahit, tawar berkumpul menjadi satu. Dan apa2 yg berkait dengan hati akan diterjemahkan melalui perbuatan sma ada melalui peringkat akal ataupun tidak.

Komplikated bukan? Sampai hari ini sy tidak tahu adakah hati yg sering diperkatakan itu ‘liver’ ataupun ‘heart’. Atau sebenarnya sesuatu yg bersifat abstrak, seperti sifat sang angin, kte merasakan kesejukan yg menusuk ke tulang sumsum, tetapi sama sekali tidak mampu dilihat dengan mata kasar.

Atau mungkin juga gallbladder. Hehe~

Kesimpulan utk entry yg caca merba ini,

“Orang tua-tua selalu berpesan, jangan terlalu benci pd seseorang nanti timbul rasa sayang, jangan pula terlalu sayang pada seseorang nanti timbul rasa benci.”

Jadi, bersederhana lah dalam menyayangi mahupun membenci. Kerana yg sering berbolak balik itu adalah hati…=)


Wallahu a'lam~